Argwaan kost werkgever € 130.000

Een stel werkt bij een sportadviesbureau in Noord-Holland. Hij vertrekt met onenigheid en gaat bij een concurrent werken. Zij blijft, maar merkt dat haar werkgever daar moeite mee heeft. Komt er zo geen vertrouwelijke informatie terecht bij de concurrent? De werkgever stuurt de medewerkster een scherpe mail. Het bestaande geheimhoudingsbeding wordt aangescherpt. Thuiswerken is voortaan taboe. Werken mag alleen nog op een computer van de zaak en bestanden moeten worden afgeschermd. En er komt mediation om ‘het vertrouwen te herstellen’.

Rauw op het dak

Dat valt de werkneemster rauw op het dak. Ze werkt al 25 jaar bij het bureau, naar volle tevredenheid van iedereen. Thuiswerken in coronatijd was geen probleem, waarom nu ineens wel? En hoezo herstel van vertrouwen als er nooit een vertrouwensbreuk is benoemd? Ze meldt dat ze allang op een computer van de zaak werkt en dat alle bestanden keurig met een wachtwoord beveiligd zijn, dat ook bekend is bij haar leidinggevende. Om haar werkgever tegemoet te komen deelt ze direct haar wachtwoord en komt ze vanaf nu op kantoor werken.

Glijdende schaal

De werkgever verzuimt het beding toe te sturen en verandert ook het wachtwoord niet. Zo heet wordt de concurrentie-soep blijkbaar niet gegeten. Toch blijft de directeur toespelingen maken over een vertrouwensbreuk. Volgens hem vindt ook de raad van toezicht het een probleem dat het stel bij vergelijkbare organisaties werkt, al onderbouwt de werkgever niet waarom. Ook geeft hij de medewerkster mee dat ‘bedrijfsfraude een glijdende schaal is’. En hij legt haar de vraag voor wie ze zou kiezen als dat moest: haar werkgever of haar partner.

In de hoek gezet

De medewerkster voelt zich overvallen door de inhoud en de toon van het gesprek met de directeur. De volgende dag meldt ze bij de vertrouwenspersoon dat ze zich in de hoek gezet voelt. De uitlatingen van de werkgever hakken er in. Ze krijgt last van angst- en paniekaanvallen en meldt zich ziek. De bedrijfsarts wijt de klachten geheel aan een verstoorde arbeidsrelatie en raadt mediation aan. Al in het tweede gesprek stuurt de werkgever aan op ontslag. De werkgever stapt even later inderdaad naar de rechter om het arbeidscontract te ontbinden.

Keihard

Die oordeelt keihard: de werkgever is er vanaf het eerste gesprek met gestrekt been ingegaan, spreekt over bedrijfsrisico’s zonder te benoemen wat die risico’s dan precies inhouden en heeft verzuimd iets te doen met het geheimhoudingsbeding en de wachtwoordbeveiliging. Ook is de inzet bij de mediation helemaal niet het herstel van vertrouwen geweest, want uit de opmerking ‘ik vertrouw haar wel, maar haar man niet’ blijkt dat het daar helemaal niet om kon gaan. Dus, zo zegt de rechter, is het meer dan aannemelijk dat de werkgever doelbewust heeft aangestuurd op ontslag.

Ernstig verwijtbaar

De werkgever is ernstig verwijtbaar door zo te handelen richting de medewerkster. Illustratief voor de opstelling van werkgever is bovendien dat die de rechter heeft gevraagd de arbeidsovereenkomst te ontbinden net voordat de medewerkster recht zou hebben op haar jubileumuitkering wegens haar 25-jarig dienstverband. Hij ontbindt het contract en veroordeelt de werkgever tot het doorbetalen van vier maanden salaris a € 4.463 plus vakantiegeld tot aan de ontbindingsdatum, het uitbetalen van de jubileumuitkering van € 5.221, een transitievergoeding van € 43.664 en een billijke vergoeding van € 65.000.